Wataha

31 stycznia 2024r ukazała się informacja, że portal wiersze.kobieta.pl

gdzie publikuję swoje wiersze od 4 lat, zostanie usunięty razem z całą jego zawartością z dniem 15 marca 2024r.

Wiadomość ta bardzo mnie zasmuciła, powiem więcej

BYŁAM ZDRUZGOTANA

Pod wpływem emocji powstały wiersze i pewnie jeszcze powstaną

przed 15 marca zanim stronka przestanie istnieć. (O ile przestanie)

Żeby nie zapomnieć o wydarzeniach z lutego/marca 2024r, postanowiłam

ostatnie moje wiersze opublikować tutaj na pamiątkę.

Użytkownicy strony i wszyscy poeci, którym zależy na portalu zbierają siły i stają się Watahą, bo w jedności siła. W związku z tym jestem pełna nadziei, że mój ukochany BEJ zostanie uratowany.

Ten fakt stał się inspiracją do namalowania obrazu o wdzięcznym tytule niosącym nadzieję - "Wataha"

Oczywiście Wilczusia na pierwszym planie, której nie sposób było pominąć :)

Ojeju! Żegnaj Beju? 【๏̯͡๏】

Żal niewymowny rozrywa serce,

nastąpił chaos zmąconych myśli,

na nic łez morze i jęki wszelkie,

bo miecz zagłady nad nami wisi.

Nieodwołalnie to już jest koniec,

trzeba pozbierać swoje manatki,

czym prędzej kopie wierszydeł zrobię,

żeby w nicości gdzieś nie przepadły.

Przykro się rozstać z domem poezji,

gdyż ustalono jego kasację

przez właścicieli, co już nie chcieli

łożyć na portal i na nas patrzeć.

JoViSkA

Piąte - Nie zabijaj!

Nie burzcie domu, który sięga chmur,

wyrwane pióra potęgują ból.

Wołają dusze spadające w dół

i echo wierszy rozsypanych zbiór.

Zdejmijcie z drzewa ten przeklęty sznur,

zanim zapieje nasz ostatni kur,

zostawcie miejsce na pisanie słów,

przecież nikomu nie wyrządzą szkód.

JoViSkA

Nauczka

Nagłe rozstania są bardzo trudne,

szczególnie, kiedy się nie spodziewasz.

Piekielna fala zalewa smutkiem

serce i wznosisz ręce do nieba.

Oskarżasz Ojca, pytając za co?

Czemu doświadczasz mnie tak okrutnie?

Lecz musisz wszystko od nowa zacząć,

choć dusza krzyczy, przywdziewasz skruchę.

Wówczas docenisz, co utraciłeś,

żeby na przyszłość bardziej się starać.

Pojmiesz jak ważna jest w życiu miłość

i swój stosunek zmienisz do świata.

JoViSkA

W drodze do nieśmiertelności

Dokarmiam duszę, jak powszednim chlebem.

Czuję, że muszę wygłodniała wiecznie.

Sercem jej służę. Dlaczego, to nie wiem,

kocham poezję!

Magicznym piórem prowadzi do nieba,

wśród pięknych wzruszeń, lekko i bezpiecznie.

Z anielskim chórem więcej nic nie trzeba,

kocham poezję!

Rzucając kłody poetom na przekór,

ten kto jej wrogiem, niechaj w piekle sczeźnie.

Skruchę wymuszę urokiem sonetów.

Kocham poezję!

JoViSkA

Wiersz "W drodze do nieśmiertelności" otrzymał wyróżnienie

na E-Literaci.pl

Baju baju Beju

Poświęciłam tobie cztery lata życia,

w każdy dzień witałam radosnym uśmiechem,

lecz żal teraz czuję, bo nie chcesz mnie dzisiaj

i jeszcze ocean gorzkich łez wyleję.

Twoja obojętność zimna, niewzruszona,

przynosi zagładę i pozbywa złudzeń.

Patrzysz ze spokojem, jak poezja kona

tych, co zostawili w archiwum swą duszę.

Zabierasz nadzieję niczym mać wyrodna,

porzucając swoje kochające dzieci.

Bezwzględnie, po cichu, bez żadnego słowa,

by w tym domu wiosny promyk nie zaświecił.

JoViSkA

Pozostając w ciągłej niepewności spowodowanej zmiennym klimatem nie tylko w realu, wydałam na świat pierwsze Pantum

Schemat budowy pantum 1,2,3,4/ 5=2,6,7=4,8/ 9=6,10,11=8,12/ 13=10,14,15=12,16/ 17=14,18=1/3,19=16,20=3/1

Bezbronny

Przyszedł o świcie, pod koniec zimy,

niczym przebiśnieg, witając wiosnę,

zanim się trele w sadach zbudziły,

w świat wypuszczając strofy wyniosłe.

Niczym przebiśnieg, witając wiosnę

naiwnie piękny i delikatny.

W świat wypuszczając strofy wyniosłe,

by mógł go czytać w zachwycie każdy.

Naiwnie piękny i delikatny

wznosił do góry kielich z przesłaniem,

by mógł go czytać w zachwycie każdy,

wzruszając serce mocno i trwale.

Wznosił do góry kielich z przesłaniem,

lecz niekorzystny nadciągnął klimat.

Wzruszając serce mocno i trwale,

zmienność pogody z rytmu wybiła.

Lecz niekorzystny nadciągnął klimat,

zanim się trele w sadach zbudziły.

Zmienność pogody z rytmu wybiła.

Przyszedł o świcie pod koniec zimy.

JoViSkA

Do jutra!

To nie jest koniec, jeno początek

i rozwidlenie wysp do wyboru.

Nim brudny osad na dnie osiądzie,

znów wszyscy razem siądziem do stołu.

Bo swój swojego wszędzie odnajdzie,

poezja zawsze łączyła ludzi,

a w trudnych chwilach zespala bardziej,

w głębinach netu nikt się nie zgubi.

Jeszcze bejowe słońce zaświeci,

proszę o uśmiech, nie tońcie w smutkach,

choć chcą nas teraz wrzucić do śmieci,

nie mówcie żegnam, tylko

DO JUTRA!

JoViSkA

Dzisiaj jest pierwszy dzień wiosny 21 marca 2024 - Bej nadal istnieje :)